Frazy o Duchu Świętym

Ewangia Św. Mateusza

(Mt 1,18): „…Po zaślubinach Matki Jego, Maryi, z Józefem wpierw nim zamieszkali razem, znalazła się brzemienną za sprawą Ducha Świętego.”

(Mt 1,20): „…oto anioł Pański ukazał mu się we śnie i rzekł: „Józefie, synu Dawida, nie bój się wziąć do siebie Maryi, twej małżonki: albowiem z Ducha Świętego jest to, co się w Niej poczęło.”

(Mt 3,11): „…On was chrzcić będzie Duchem Świętym i ogniem.”

(Mt 3,16): „A gdy Jezus został ochrzczony, natychmiast wyszedł z wody. A oto otworzyły Mu się niebiosa i ujrzał Ducha Bożego zstępującego jak gołębica i przychodzącego na Niego.”

(Mt 4,1): ” Wtedy Duch wyprowadził Jezusa na pustynię…”

(Mt 10,20): „…gdyż nie wy będziecie mówili, lecz Duch Ojca waszego będzie mówił przez was.”

(Mt 12,28): „Lecz jeśli Ja mocą Ducha Bożego wyrzucam złe duchy…”

(Mt 12,31): „…ale bluźnierstwo przeciwko Duchowi nie będzie odpuszczone.”

(Mt 12,32): „Jeśli ktoś powie słowo przeciw Synowi Człowieczemu, będzie mu odpuszczone lecz jeśli powie przeciwko Duchowi Świętemu, nie będzie mu odpuszczone ani w tym wieku, ani w przyszłym.”

(Mt 28,19): „Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego.”

Ewangelia Św. Marka

(Mk 1,8): „Ja chrzciłem was wodą, On zaś chrzcić was będzie Duchem Świętym.”

(Mk 1,10): „W chwili gdy wychodził z wody, ujrzał rozwierające się niebo i Ducha jak gołębicę zstępującego na siebie. A z nieba odezwał się głos: „Tyś jest mój Syn umiłowany, w Tobie mam upodobanie”.”

(Mk 1,12): „Zaraz też Duch wyprowadził Go na pustynię.”

(Mk 3,28-29): „Zaprawdę, powiadam wam: wszystkie grzechy i bluźnierstwa, których by się ludzie dopuścili, będą im odpuszczone. Kto by jednak zbluźnił przeciw Duchowi Świętemu, nigdy nie otrzyma odpuszczenia, lecz winien jest grzechu wiecznego.”

(Mk 12,36): „Wszak sam Dawid mówi w Duchu Świętym: Rzekł Pan do Pana mego: „Siądź po prawicy mojej, aż położę nieprzyjaciół Twoich pod stopy Twoje”.”

(Mk 13,11): ” A gdy was poprowadzą, żeby was wydać, nie martwcie się przedtem, co macie mówić; ale mówcie to, co wam w owej chwili będzie dane. Bo nie wy będziecie mówić, ale Duch Święty.”

Ewangelia Św. Łukasza

(Łk 1,15): „Będzie bowiem wielki w oczach Pana; wina i sycery pić nie będzie i już w łonie matki napełniony będzie Duchem Świętym.”

(Łk 1,35): „Anioł Jej odpowiedział: Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego osłoni Cię.”

(Łk 1,41): „Gdy Elżbieta usłyszała pozdrowienie Maryi, poruszyło się dzieciątko w jej łonie, a Duch Święty napełnił Elżbietę.”

(Łk 1,67): „Wtedy ojciec jego, Zachariasz, został napełniony Duchem Świętym i prorokował…”

(Łk 2,25): „A żył w Jerozolimie człowiek imieniem Symeon. Był to człowiek sprawiedliwy i pobożny, wyczekiwał pociechy Izraela, a Duch Święty spoczywał na nim.”

(Łk 2,26): „Jemu Duch Święty objawił, że nie ujrzy śmierci, aż zobaczy Mesjasza Pańskiego.”

(Łk 2,27): „Za natchnieniem więc Ducha przyszedł do świątyni.”

(Łk 3,16): „Ja was chrzczę wodą; lecz idzie mocniejszy ode mnie, któremu nie jestem godzien rozwiązać rzemyka u sandałów. On chrzcić was będzie Duchem Świętym i ogniem.”

(Łk 3,21-22): „Kiedy cały lud przystępował do chrztu, Jezus także przyjął chrzest. A gdy się modlił, otworzyło się niebo i Duch Święty zstąpił na Niego, w postaci cielesnej niby gołębica, a z nieba odezwał się głos: Tyś jest mój Syn umiłowany, w Tobie mam upodobanie.”

(Łk 4,1): „Pełen Ducha Świętego, powrócił Jezus znad Jordanu i przebywał w Duchu Świętym na pustyni czterdzieści dni, gdzie był kuszony przez diabła.”

(Łk 4,14): „Potem powrócił Jezus w mocy Ducha do Galilei, a wieść o Nim rozeszła się po całej okolicy.”

(Łk 4,18): „Duch Pański spoczywa na Mnie, ponieważ namaścił i posłał Mnie…”

(Łk 10,21): „W tej właśnie chwili Jezus rozradował się w Duchu Świętym i rzekł: Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom.”

(Łk 11,13): „…o ileż bardziej Ojciec z nieba da Ducha Świętego tym, którzy Go proszą.”

(Łk 12,10): „Każdemu, kto mówi jakieś słowo przeciw Synowi Człowieczemu, będzie przebaczone, lecz temu, kto bluźni przeciw Duchowi Świętemu, nie będzie przebaczone.”

(Łk 12,12): „…bo Duch Święty nauczy was w tej właśnie godzinie, co należy powiedzieć.”

Ewangelia Św. Jana

(J 1,32): „Jan dał takie świadectwo: Ujrzałem Ducha, który jak gołębica zstępował z nieba i spoczął na Nim.”

(J 1,33): „Ten, nad którym ujrzysz Ducha zstępującego i spoczywającego na Nim, jest Tym, który chrzci Duchem Świętym.”

(J 3,5): ” Jezus odpowiedział: Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci, jeśli się ktoś nie narodzi z wody i z Ducha, nie może wejść do królestwa Bożego.”

(J 3,6): „To, co się z ciała narodziło, jest ciałem, a to, co się z Ducha narodziło, jest duchem.”

(J 3,34): „Ten bowiem, kogo Bóg posłał, mówi słowa Boże: a z niezmierzonej obfitości udziela mu Ducha.”

(J 4,23): „…będą oddawać cześć Ojcu w Duchu i w prawdzie, a takich to czcicieli chce mieć Ojciec.”

(J 4,24): „Bóg jest duchem; potrzeba więc, by czciciele Jego oddawali Mu cześć w Duchu i prawdzie.”

(J 7,39): „A powiedział to o Duchu, którego mieli otrzymać wierzący w Niego; Duch bowiem jeszcze nie był dany, ponieważ Jezus nie został jeszcze uwielbiony.”

(J 14,17): „Ja zaś będę prosił Ojca a innego Pocieszyciela da wam, aby z wami był na zawsze – Ducha Prawdy, którego świat przyjąć nie może, ponieważ Go nie widzi ani nie zna.”

(J 14,26): „A Pocieszyciel, Duch Święty, którego Ojciec pośle w Moim imieniu, On was wszystkiego nauczy i przypomni wam wszystko, co Ja wam powiedziałem.”

(J 15,26): „Gdy jednak przyjdzie Pocieszyciel, którego Ja wam poślę od Ojca, Duch Prawdy, który od Ojca pochodzi, On będzie świadczył o Mnie.”

(J 16,13): „Gdy zaś przyjdzie On, Duch Prawdy, doprowadzi was do całej prawdy.”

(J 20,22): „Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: Weźmijcie Ducha Świętego.”

Dzieje Apostolskie

(Dz 1,2): „…aż do dnia, w którym udzielił przez Ducha Świętego poleceń Apostołom, których sobie wybrał…”

(Dz 1,5): „Jan chrzcił wodą, ale wy wkrótce zostaniecie ochrzczeni Duchem Świętym.”

(Dz 1,8): „…ale gdy Duch Święty zstąpi na was, otrzymacie Jego moc i będziecie moimi świadkami…”

(Dz 1,16): „Bracia, musiało wypełnić się słowo Pisma, które Duch Święty zapowiedział przez usta Dawida o Judaszu.”

(Dz 2,4): „I wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym, i zaczęli mówić obcymi językami, tak jak im Duch pozwalał mówić.”

(Dz 2,17): „W ostatnich dniach – mówi Bóg – wyleję Ducha mojego na wszelkie ciało…”

(Dz 2,18): „Nawet na niewolników i niewolnice moje wyleję w owych dniach Ducha mego, i będą prorokowali.”

(Dz 2,33): „Wyniesiony na prawicę Boga, otrzymał od Ojca obietnicę Ducha Świętego i zesłał Go…”

(Dz 2,38): „…i niech każdy z was ochrzci się w imię Jezusa Chrystusa na odpuszczenie grzechów waszych, a weźmiecie w darze Ducha Świętego.”

(Dz 4,8): „Wtedy Piotr napełniony Duchem Świętym powiedział do nich…”

(Dz 4,25): „Tyś przez Ducha Świętego powiedział ustami sługi Twego Dawida: Dlaczego burzą się narody i ludy knują rzeczy próżne?”

(Dz 4,31): „…wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym i głosili odważnie słowo Boże.”

(Dz 5,3): „Ananiaszu – powiedział Piotr – dlaczego szatan zawładnął twym sercem , że skłamałeś Duchowi Świętemu i odłożyłeś sobie część zapłaty za ziemię?”

(Dz 5,9): „Dlaczego umówiliście się, aby wystawiać na próbę Ducha Świętego.”

(Dz 5,32): „Dajemy temu świadectwo my właśnie oraz Duch Święty, którego Bóg udzielił tym, którzy Mu są posłuszni.”

(Dz 6,3): „Upatrzcież zatem, bracia, siedmiu mężów spośród siebie, cieszących się dobrą sławą, pełnych Ducha i mądrości.”

(Dz 6,5): „Spodobały się te słowa wszystkim zebranym i wybrali Szczepana, męża pełnego wiary i Ducha Świętego…”

(Dz 6,10): „Nie mogli jednak sprostać mądrości i Duchowi, z którego natchnienia przemawiał.”

(Dz 7,51): ” …Wy zawsze sprzeciwiacie się Duchowi Świętemu. Jak ojcowie wasi , tak i wy.”

(Dz 7,55): „A on pełen Ducha Świętego patrzył w niebo i ujrzał chwałę Bożą i Jezusa, stojącego po prawicy Boga.”

(Dz 8,15): „…wysłali do niej Piotra i Jana, którzy przyszli i modlili się za nich, aby mogli otrzymać Ducha Świętego.”

(Dz 8,17): „Wtedy więc wkładali Apostołowie na nich ręce, a oni otrzymywali Ducha Świętego.”

(Dz 8,18): „Kiedy Szymon ujrzał, że Apostołowie przez nakładanie rąk udzielali Ducha Świętego, przyniósł im pieniądze.”

(Dz 8,19): „„Dajcie i mnie tę władzę – powiedział – aby każdy, na kogo nałożę ręce, otrzymał Ducha Świętego.”

(Dz 8,29): „„Podejdź i przyłącz się do tego wozu!” – powiedział Duch do Filipa.”

(Dz 8,39): „A kiedy wyszli z wody, Duch Pański porwał Filipa i dworzanin już nigdy go nie widział.”

(Dz 9,17): „…położył na nim ręce i powiedział: „Szawle, bracie, Pan Jezus, co ukazał ci się na drodze, którą szedłeś, przysłał mnie, abyś przejrzał i został napełniony Duchem Świętym.”

(Dz 9,31): „A kościół cieszył się pokojem w całej Judei, Galilei i Samarii. Rozwijał się i żył bogobojnie, i napełniał się pociechą Ducha Świętego.”

(Dz 10,19): „Kiedy Piotr rozmyślał jeszcze nad widzeniem, powiedział do niego Duch: „Poszukuje cię trzech ludzi.”

(Dz 10,38): „Znacie sprawę Jezusa z Nazaretu, którego Bóg namaścił Duchem Świętym i mocą.”

(Dz 10,44): „Kiedy Piotr jeszcze mówił o tym, Duch Święty zstąpił na wszystkich, którzy słuchali nauki.”

(Dz 10,45): „I zdumieli się wierni pochodzenia żydowskiego, którzy przybyli z Piotrem, że dar Ducha Świętego wylany został także na pogan.”

(Dz 10,47): „Wtedy odezwał się Piotr: „Któż może odmówić chrztu tym, którzy otrzymali Ducha Świętego tak samo jak i my.”

(Dz 11,12): „Duch powiedział mi, abym bez wahania poszedł z nimi.”

(Dz 11,15): „…Duch Święty zstąpił na nich, jak na nas na początku.”

(Dz 11,16): „Przypomniałem sobie wtedy słowa, które wypowiedział Pan: „Jan chrzcił wodą, wy zaś ochrzczeni będziecie Duchem Świętym.”

(Dz 11,24): „…był bowiem człowiekiem dobrym i pełnym Ducha Świętego.”

(Dz 11,28): „Jeden z nich, imieniem Agabos, przepowiedział z natchnienia Ducha…”

(Dz 13,2): „Gdy odprawiali publiczne nabożeństwo i pościli, rzekł Duch Święty: „Wyznaczcie mi już Barnabę i Szawła do dzieła, do którego ich powołałem.”

(Dz 13,4): „A oni wysłani przez Ducha Świętego zeszli do Seleucji…”

(Dz 13,9): „Ale Szaweł , który także zwie się Paweł, napełniony Duchem Świętym spojrzał na niego…”

(Dz 13,52): „…a uczniów napełniło wesele i Duch Święty.”

(Dz 15,8): „Bóg, który zna serca, zaświadczył na ich korzyść, dając im Ducha Świętego…”

(Dz 15,28): „Postanowiliśmy bowiem, Duch Święty i my, nie nakładać na was żadnego ciężaru oprócz tego, co konieczne.”

(Dz 16,6): „Przeszli Frygię i krainę galacką, ponieważ Duch Święty zabronił im głosić słowo w Azji.”

(Dz 16,7): „Przybywszy do Myzji, próbowali przejść do Bitynii, ale Duch Jezusa nie pozwolił im…”

(Dz 19,2): „Zapytał ich: „Czy otrzymaliście Ducha Świętego, gdy przyjęliście wiarę?”. A oni do niego: „Nawet nie słyszeliśmy, że istnieje Duch Święty.”

(Dz 19,6): „A kiedy Paweł włożył na nich ręce, Duch Święty wstąpił na nich.”

(Dz 20,22): „A teraz przynaglany Duchem, udaję się do Jerozolimy…”

(Dz 20,23): „…czekają mnie więzy i utrapienia, o czym zapewnia mnie Duch Święty w każdym mieście.”

(Dz 20,28): „Uważajcie na samych siebie i na całe stado, w którym Duch Święty ustanowił was biskupami…”

(Dz 21,4): „…a oni pod wpływem Ducha odradzali Pawłowi podróż do Jerozolimy.”

(Dz 21,11): „Przybył do nas, wziął pas Pawła, związał sobie ręce i nogi i powiedział: To mówi Duch Święty…”

(Dz 28,25): „…Wtedy Paweł powiedział to jedno: Trafnie rzekł Duch Święty do ojców waszych przez proroka Izajasza…”

List św. Pawła do Rzymian

(Rz 1,4): „…a ustanowionym według Ducha Świętości przez powstanie z martwych pełnym mocy Synem Bożym…”

(Rz 5,5): „A nadzieja zawieść nie może, ponieważ miłość Boża rozlana jest w sercach naszych przez Ducha Świętego, który został nam dany.”

(Rz 8,2): „Albowiem prawo Ducha, który daje życie w Chrystusie Jezusie, wyzwoliło cię spod prawa grzechu i śmierci.”

(Rz 8,4): „…aby to, co nakazuje Prawo, wypełniło się w nas, o ile postępujemy nie według ciała, ale według Ducha.”

(Rz 8,5): „Ci bowiem, którzy żyją według ciała, dążą do tego, czego chce ciało; ci zaś, którzy żyją według Ducha – do tego, czego chce Duch.”

(Rz 8,6): „Dążność bowiem ciała prowadzi do śmierci, dążność zaś Ducha – do życia i pokoju.”

(Rz 8,9): „Wy jednak nie żyjecie według ciała, lecz według Ducha, jeśli tylko Duch Boży w was mieszka. Jeżeli zaś kto nie ma Ducha Chrystusowego, ten do Niego nie należy.”

(Rz 8,11): „A jeżeli mieszka w was Duch Tego, który Jezusa wskrzesił z martwych, to Ten, co wskrzesił Chrystusa Jezusa z martwych, przywróci do życia wasze śmiertelne ciała mocą mieszkającego w was swego Ducha.”

(Rz 8,13): „…Jeżeli zaś przy pomocy Ducha uśmiercać będziecie popędy ciała – będziecie żyli.”

(Rz 8,14): „Albowiem wszyscy ci, których prowadzi Duch Boży, są synami Bożymi.”

(Rz 8,16): „Sam Duch wspiera swym świadectwem naszego ducha, że jesteśmy dziećmi Bożymi.”

(Rz 8,23): „Lecz nie tylko ono, ale i my sami, którzy już posiadamy pierwsze dary Ducha, i my również całą istotą swoją wzdychamy, oczekując przybrania za synów – odkupienia naszego ciała.”

(Rz 8,26): „Podobnie także Duch przychodzi z pomocą naszej słabości. Gdy bowiem nie umiemy się modlić tak, jak trzeba, sam Duch przyczynia się za nami w błaganiach, których nie można wyrazić słowami.”

(Rz 8,27): „Ten zaś, który przenika serca, zna zamiar Ducha…”

(Rz 9,1): „Prawdę mówię w Chrystusie, nie kłamię, potwierdza mi to moje sumienie w Duchu Świętym…”

(Rz 14,17): „Bo królestwo Boże to nie sprawa tego, co się je i pije, ale to sprawiedliwość, pokój i radość w Duchu Świętym.”

(Rz 15,13): „A Bóg, dawca nadziei, niech wam udzieli pełni radości i pokoju w wierze, abyście przez moc Ducha Świętego byli bogaci w nadzieję.”

(Rz 15,16): „Dzięki niej jestem z urzędu sługą Chrystusa Jezusa wobec pogan, sprawującym świętą czynność głoszenia Ewangelii Bożej po to, by poganie stali się ofiarą Bogu przyjemną, uświęconą Duchem Świętym.”

(Rz 15,19): „…mocą znaków i cudów, mocą Ducha Świętego…”

(Rz 15,30): „Proszę więc was, bracia, przez Pana naszego Jezusa Chrystusa i przez miłość Ducha, abyście udzielili mi wsparcia modłami waszymi za mnie do Boga.”

Drugi List św. Pawła do Koryntian

(2 Kor 1,22): „On też wycisnął na nas pieczęć i zostawił Ducha w sercach naszych.”

(2 Kor 3,3): „…listem napisanym nie atramentem, lecz Duchem Boga żywego…”

(2 Kor 3,6): „On też sprawił, żeśmy mogli stać się sługami Nowego Przymierza, przymierza nie litery, lecz Ducha: litera bowiem zabija, Duch zaś ożywia.”

(2 Kor 3,17): „Pan zaś jest Duchem, a gdzie jest Duch Pański – tam wolność.”

(2 Kor 3,18): „My wszyscy z odsłoniętą twarzą wpatrujemy się w jasność Pańską jakby w zwierciadle; za sprawą Ducha Pańskiego, coraz bardziej jaśniejąc, upodabniamy się do Jego obrazu.”

(2 Kor 5,5): „A Bóg, który nas do tego przeznaczył, dał nam Ducha jako zadatek.”

(2 Kor 6,6): „…przez czystość i umiejętność, przez wielkoduszność i łagodność, przez objawy Ducha Świętego i miłość nieobłudną…”

(2 Kor 13,13): „Łaska Pana Jezusa Chrystusa, miłość Boga i dar jedności w Duchu Świętym niech będą z wami wszystkimi!”

List św. Pawła do Galatów

(Gal 3,2): „…czy Ducha otrzymaliście na skutek wypełniania Prawa za pomocą uczynków, czy też z stąd, że daliście posłuch wierze?”

(Gal 3,5): „Czy Ten, który udziela wam Ducha i działa cuda wśród was, czyni to dlatego, że wypełniacie Prawo za pomocą uczynków, czy też dlatego, że dajecie posłuch wierze?”

(Gal 3,14): „…aby błogosławieństwo Abrahama stało się w Chrystusie Jezusie udziałem pogan i abyśmy przez wiarę otrzymali obiecanego Ducha.”

(Gal 4,6): „Na dowód tego, że jesteście synami, Bóg wysłał do serc naszych Ducha Syna swego, który woła: Abba, Ojcze!”

(Gal 5,5): „My zaś z pomocą Ducha, na zasadzie wiary wyczekujemy spodziewanej sprawiedliwości.”

(Gal 5,25): „Mając życie od Ducha, do Ducha się też stosujmy.”

(Gal 6,1): „Bracia, a gdy komu przydarzył się jaki upadek, wy, którzy pozostajecie pod działaniem Ducha, w duchu łagodności sprowadźcie takiego na właściwą drogę.”

List św. Pawła do Efezjan

(Ef 1,13): „W Nim również uwierzyliście i zostaliście naznaczeni pieczęcią Ducha Świętego, który był obiecany.”

(Ef 2,18): „…bo przez Niego jedni i drudzy w jednym Duchu mamy przystęp do Ojca.”

(Ef 2,22): „…w Nim i wy także wznosicie się we wspólnym budowaniu, by stanowić mieszkanie Boga przez Ducha.”

(Ef 3,5): „Nie była ona oznajmiona synom ludzkim w poprzednich pokoleniach, tak jak teraz została objawiona przez Ducha świętym Jego apastołom i prorokom…”

(Ef 3,16): „…aby według bogactwa swej chwały sprawił w was przez Ducha swego wzmocnienie siły wewnętrznego człowieka.”

(Ef 4,3): „Usiłujcie zachować jedność Ducha dzięki więzi, jaką jest pokój.”

(Ef 4,4): „Jedno jest Ciało i jeden Duch, bo też zostaliście wezwani do jednej nadziei, jaką daje wasze powołanie.”

(Ef 4,30): „I nie zasmucajcie Bożego Ducha Świętego, którym zostaliście opieczętowani na dzień odkupienia.”

(Ef 5,18): „A nie upijajcie się winem, bo to jest przyczyną rozwiązłości, ale napełniajcie się Duchem.”

(Ef 6,17): „Weźcie też hełm zbawienia i miecz Ducha, to jest słowo Boże…”

(Ef 6,18): „…Przy każdej sposobności módlcie się w Duchu!”

List św. Pawła do Filipian

(Flp 1,19): „Wiem bowiem, że to mi wyjdzie na zbawienie dzięki waszej modlitwie i pomocy, udzielanej przez Ducha Jezusa Chrystusa.”

(Flp 2,1): „Jeśli więc jest jakieś napomnienie w Chrystusie, jeśli – jakaś moc przekonująca Miłości, jeśli jakiś udział w Duchu…”

(Flp 3,3): „My bowiem jesteśmy prawdziwie ludem obrzezanym – my, którzy sprawujemy kult w Duchu Bożym i chlubimy się w Chrystusie Jezusie, a nie pokładamy ufności w ciele.”

List św. Pawła do Kolosan

(Kol 1,8): „…on też nam ukazał waszą miłość w Duchu.”

Pierwszy List św. Pawła do Tesaloniczan

(1Tes 1,5): „…bo nasze głoszenie Ewangelii wśród was nie dokonało się przez samo tylko słowo, lecz przez moc Ducha Świętego, z wielką siłą przekonania.”

(1Tes 1,6): „A wy, przyjmując słowo pośród wielkiego ucisku, z radością Ducha Świętego, staliście się naśladowcami naszymi i Pana…”

(1Tes 4,8): „A więc kto to odrzuca, nie człowieka odrzuca lecz Boga, który przecież daje wam swego Ducha Świętego.”

(1Tes 5,19): „Ducha nie gaście…”

Drugi List św. Pawła do Tesaloniczan

(2Tes 2,13): „Lecz my zawsze winniśmy dziękować Bogu za was, bracia umiłowani przez Pana, że wybrał was Bóg do zbawienia jako pierwociny przez uświęcenie Ducha i wiarę w prawdę.”

Pierwszy List św. Pawła do Tymoteusza

(1Tym 3,16): „A bez wątpienia wielka jest tajemnica pobożności. Ten, który objawił się w ciele, usprawiedliwiony został w Duchu.”

(1Tym 4,1): „Duch zaś otwarcie mówi, że w czasach ostatnich niektórzy odpadną od wiary, skłaniając się ku duchom zwodniczym i ku naukom demonów.”

Drugi List św. Pawła do Tymoteusza

(2Tym 1,14): „Dobrego depozytu strzeż z pomocą Ducha Świętego, który w nas mieszka.”

List św. Pawła do Tytusa

(Tt 3,5): „…lecz z miłosierdzia swego zbawił nas przez obmycie odradzające i odnawiające w Duchu Świętym.”

List do Hebrajczyków

(Hbr 2,4): „Bóg zaś uwierzytelnił je cudami, znakami przedziwnymi, różnorakimi mocami i udzielaniem Ducha Świętego według swej woli.”

(Hbr 3,7): „Dlatego postępujcie, jak mówi Duch Święty: Dziś, jeśli głos Jego usłyszycie…”

(Hbr 6,4): „Niemożliwe jest bowiem tych – którzy raz zostali oświeceni, a nawet zakosztowali daru niebieskiego i stali się uczestnikami Ducha Świętego…”

(Hbr 9,8): „Przez to pokazuje Duch Święty, że jeszcze nie została otwarta droga do Miejsca Świętego, dopóki istnieje pierwszy przybytek.”

(Hbr 9,14): „…to o ile bardziej krew Chrystusa, który przez Ducha wiecznego złożył Bogu samego siebie jako nieskalaną ofiarę, oczyści wasze sumienia z martwych uczynków, abyście służyć mogli Bogu żywemu.”

(Hbr 10,15): „Daje nam świadectwo Duch Święty…”

(Hbr 10,29): „Pomyślcie, o ile surowszej kary stanie się winien ten, kto by podeptał Syna Bożego i zbezcześcił krew Przymierza, przez którą został uświęcony, i obelżywie zachował się wobec Ducha łaski.”

Pierwszy List Św. Piotra Apostoła

(1P 1,2): „…którzy wybrani zostali według tego, co przewidział Bóg Ojciec, aby w Duchu zostali uświęceni, skłonili się do posłuszeństwa i pokropieni zostali krwią Jezusa Chrystusa…”

(1P 1,11): „Badali oni, kiedy i na jaką chwilę wskazywał Duch Chrystusa, który w nich był i przepowiadał cierpienia przeznaczone dla Chrystusa i mające potem nastąpić uwielbienie.”

(1P 12): „…raczej wam miały służyć sprawy obwieszczone wam przez tych, którzy wam głosili Ewangelię mocą zesłanego z nieba Ducha Świętego…”

(1P 3,18): „Chrystus bowiem również raz umarł za grzechy, sprawiedliwy za niesprawiedliwych, aby was do Boga przyprowadzić; zabity wprawdzie na ciele, ale powołany do życia Duchem…”

(1P4,14): „Błogosławieni jesteście, jeżeli złorzeczą wam z powodu imienia Chrystusa, albowiem Duch chwały, Boży Duch na was spoczywa.”

Drugi List Św. Piotra Apostoła

(2P 1,21): „Nie z woli bowiem ludzkiej zostało kiedyś przyniesione proroctwo, ale kierowani Duchem Świętym mówili od Boga święci ludzie.”

Pierwszy List Św. Jana Apostoła

(1J 3,24): „Kto wypełnia Jego przykazania, trwa w Bogu, a Bóg w nim; a to, że On trwa w nas, poznajemy po Duchu, którego nam dał.”

(1J 4,2): „Po tym poznajecie Ducha Bożego: każdy duch, który uznaje, że Jezus Chrystus przyszedł w ciele, jest z Boga.”

(1J 4,13): „Poznajemy, że my trwamy w Nim, a On w nas, bo udzielił nam ze swego Ducha.”

(1J 5,6): „Jezus Chrystus jest tym, który przyszedł przez wodę i krew, i Ducha, nie tylko w wodzie, lecz w wodzie i we krwi. Duch daje świadectwo, bo Duch jest prawdą.”

(1J 5,8): „Duch, woda i krew, a ci trzej w jedno się łączą.”

List Św. Judy Apostoła

(Jud 19): „Oni to powodują podziały, a sami są cieleśni i Ducha nie mają.”

(Jud 20): „Wy zaś, umiłowani, budując samych siebie, na fundamencie waszej najświętszej wiary, w Duchu Świętym się módlcie i w miłości Bożej strzeżcie samych siebie, oczekując miłosierdzia Pana naszego Jezusa Chrystusa, które wiedzie ku życiu wiecznemu.”

Apokalipsa Św. Jana

(Ap 2,7): „Kto ma uszy, niechaj posłyszy, co mówi Duch do Kościołów. Zwycięzcy dam spożyć owoc z drzewa życia, które jest w raju Boga.”

(Ap 2,11): „Kto ma uszy, niech posłyszy, co mówi Duch do Kościołów. Zwycięzcy śmierć druga na pewno nie wyrządzi szkody.”

(Ap 2,17): „Kto ma uszy, niech posłyszy, co mówi Duch do Kościołów. Zwycięzcy dam manny ukrytej i dam mu biały kamyk…”

(Ap 2,29): „Kto ma uszy, niech posłyszy, co mówi Duch do Kościołów.”

(Ap 3,6): „Kto ma uszy, niech posłyszy, co mówi Duch do Kościołów.”

(Ap 3,13): „Kto ma uszy, niech posłyszy, co mówi Duch do Kościołów.”

(Ap 3,22): „Kto ma uszy, niech posłyszy, co mówi Duch do Kościołów.”

(Ap 14,13): „…Zaiste, mówi Duch, niech odpoczną od swoich mozołów bo idą wraz z nimi ich czyny.”

(Ap 22,17): „A Duch i Oblubienica mówią: Przyjdź!. A kto słyszy, niech powie: Przyjdź!. I kto odczuwa pragnienie, niech przyjdzie, kto chce, niech wody życia darmo zaczerpnie.”